Τα παρακάτω συστατικά, βάσει της Νομοθεσίας της ΕΕ, θα πρέπει να δηλώνονται στα τρόφιμα ως αλλεργιογόνα
Η Νομοθεσία της ΕΕ απαιτεί να γνωστοποιούνται τα αλλεργιογόνα συστατικά(ή η πιθανή ύπαρξή τους), τόσο στα προσυσκευασμένα τρόφιμα, όσο και σε αυτά που διατίθενται σε πρόχειρες συσκευασίες. Σχετικά με τις απαιτήσεις των λοιπών χωρών για την επισήμανσή τους στο προϊόν, το University of Nebraska Lincoln διαθέτει διαδραστικό χάρτη όπου αυτές αποτυπώνονται ανά χώρα. Ενημερωθείτε από την food:grade για τις υποχρεώσεις της επιχείρησής σας σχετικά με τη σήμανση των αλλεργιογόνων συστατικών στα τρόφιμα. Γενικά Οι τροφικές αλλεργίες επηρεάζουν ένα μικρό κομμάτι του συνολικού πληθυσμού, χωρίς να υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία(σε παγκόσμιο επίπεδο) για τον επιπολασμό αυτών. Αρκετές φορές, η σοβαρότητά των συμπτωμάτων των αλλεργικών αντιδράσεων σε τρόφιμα είναι ιδιαίτερα υψηλή, αφού απειλείται ακόμα και η ζωή ευαίσθητων(στο συστατικό) ατόμων. Καλό είναι βέβαια, να μη συγχέεται η τροφική δυσανεξία σε κάποια συστατικά(π.χ. γλουτένη, λακτόζη) με τις αλλεργικές αντιδράσεις, αφού κάτι τέτοιο οδηγεί σε παραπληροφόρηση "Περίπου το 75% των αλλεργικών αντιδράσεων στα παιδιά προκαλούνται από τρόφιμα όπως το αυγό, οι αραχίδες, το αγελαδινό γάλα, τα ψάρια και οι ξηροί καρποί. Περίπου το 50% των αλλεργικών αντιδράσεων μεταξύ των ενηλίκων προέρχονται από τα λαχανικά- φρούτα της ομάδας latex (πχ κάστανο, αβοκάντο, ακτινίδιο κ.α) και της οικογένειας Rosaceae (στην οποία ανήκουν τα μήλα, τα αχλάδια, τα κεράσια, τα βατόμουρα, οι φράουλες και τα αμύγδαλα)." ΕΦΕΤ, 16/01/2015 Μηχανισμός δράσης Οι περισσότερες τροφικές αλλεργίες οφείλονται σε πρωτεΐνες, ανθεκτικές τόσο κατά την παραγωγική διαδικασία του τροφίμου, όσο και στη φυσιολογική πέψη. Εν γένει, το ανοσοποιητικό σύστημα προστατεύει τον οργανισμό από ξένες βλαπτικές ουσίες, αναπτύσσοντας μια διαδικασία εξαφάνισής τους (ανοσοποίηση). Η αλλεργική αντίδραση είναι μια "λανθασμένη" ανοσοποίηση, όπου μία(φυσιολογικώς ευρισκόμενη) μη-βλαπτική ουσία/συστατικό αναγνωρίζεται από τον οργανισμό ως απειλητική (αλλεργιογόνο) και δέχεται επίθεση από την άμυνα του οργανισμού. Σε μια "αληθινή" αλλεργική αντίδραση, το ανοσοποιητικό σύστημα παράγει αντισώματα (πρωτεΐνες προκειμένου να ενωθούν με το αλλεργιογόνο, προς απενεργοποίηση και απομάκρυνσή του). Από τους κοινούς τύπους αντοσωμάτων, αυτό που εκκινεί την τροφικής αλλεργία είναι το IgE (ανοσοσφαιρίνη E). Κατά τη διάρκεια μιας αλλεργικής αντίδρασης, το IgE κινητοποιεί την απελευθέρωση(στο αίμα) μορίων που δρουν ως "σήμα", με επακόλουθο κοινά συμπτώματα τροφικών αλλεργιών, όπως πτάρνισμα, δύσπνοια, βήχας, φαγούρα στα χείλια και το στόμαδερματικό ερύθημα, φαγούρα στη μύτη και τα μάτια, κράμπες, πρήξιμο, ναυτία, έμετο, διάρροια. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία τέτοιες αντιδράσεις είναι ήπιες. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ενδέχεται να προκαλέσουν πιο σοβαρά συμπτώματα, συνήθως ως αναφυλακτικό σοκ. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την επισήμανση των αλλεργιογόνων συστατικών στο τρόφιμο, αλλά κει εν γένει για την επισήμανση των συσκευασμένων(και μη) τροφίμων, μπορεί να βρει κανείς στον Κανονισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΕΚ 1169/2011 Τέλος, επισημαίνουμε ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις στη σήμανση αυτών(δείτε εδώ). |